Blindedarm

Verhalen en Columns van vroeger en nu

Vier weken terug op zondagavond om  01.00 uur de OK van het plaatselijke ziekenhuis even getest. 

Toen ik bij kwam miste ik een inwendig orgaan namelijk mijn blindedarm en zat er een wond van tien cm rechts onderin mijn buik. Slaapt trouwens wel lekker  zo’n narcose en een dotje Morfine.

Toen ik om 6 uur wederom wakker werd moest ik erg nodig plassen. De nachtzuster zei, loop maar even met me mee. Duuuuuuh…………. heb ik dat nou goed gehoord. Stuntelend via papagaai en bedhek worstel ik mezelf met veel moeite omhoog. Het lijkt wel of ik 100 kg zwaarder ben geworden de afgelopen nacht, wel knap dat ze dat ook nog ff konden doen in die krap 5 uurtjes dat ik hier nu aanwezig ben. Gaat het vraagt de vriendelijke zuster die met de handen in de zij bij de deur op mij staat te wachten. 

Gaat het ……….. denk ik, een zwoegende, zwetende, vreemde mimiek trekkende, stuntelige 50tiger help je toch wel even. Als ik eenmaal sta kan ik de moed niet meer opbrengen om mijn slippertjes, die naast het nachtkastje staan, aan te trekken. Voorzichtig schuifel ik op blote voeten met mijn operatie jasje, dat tot net over mijn navel reikt, richting  de zuster. Het toilet is aan de overkant in de gang zegt ze. Shit shit shit, dit kan toch niet waar zijn….. heeft ze dan niet gezien dat ik alleen dit korte jasje draag. Vlug kijk ik om de hoek van de deur of er iemand op de gang loopt. Pfffffffieuw niemand te zien. Ik overweeg om een sprintje te trekken, maar hoe doe je dat ook al weer….. mijn lijf weigert dienst, dan toch maar verder op de schuifelstand. Aangekomen aan de overkant verdwijnt de zuster richting zusterpost. Roep maar als u klaar bent zegt ze.????

Als ik eenmaal, wederom met veel gehijg en gesteun in bed lig, krijg ik een heerlijk kopje thee met twee beschuitjes met jam. Toch wel vriendelijk van die nachtzuster. Met wat gestuntel heb ik dat na  een uurtje weggewerkt en  val ik uitgeput in  slaap.

Om 8 uur wordt ik wakker van de koffiejuffrouw die een ontbijt voor me heeft. Twee boterhammen met worst en kaas en een beschuitje, koffie en druivensap. Met veel moeite krijg ik 1 boterham weggewerkt. Ik hoop dat ze de rest opsturen naar de arme kindjes in Afrika, toch zonde als ze het weggooien. Toch straks maar even vragen aan die behulpzame zuster!!!!!!!

Ondertussen bel en sms ik met de kids die toch ook wel erg geschrokken zijn van deze onverwachte actie van moeders. De dagzuster legt vier pillen op mijn bedtafel.2x 10 mg maagbeschermer, 1 paracetamol en 1 diclofenac tegen de pijn. Braaf neem ik ze in.

Als ik even later aan het bellen ben komt er een zuster binnen met  handdoeken en een washand. Pfffffffff gelukkig ik hoef niet naar de douche op de gang, om mijn halfnaaktscene nog eens te herhalen denk ik, ik heb daar ondertussen al heel wat mensen heen en weer horen lopen……  Tegen de beller zeg ik dat ik ga hangen, want  ze komen me op bed  wassen. Ondertussen gebaard de zuster dat ik mezelf wel kan wassen bij de wastafel in de kamer. Ze draait zich om en loopt weg, en laat  mij  sprakeloos achter. Dit kan niet waar zijn. Met heel veel moeite herhaal ik de worstelscene van 3 uur geleden.. Na een flodderwasje verdwijn ik even later in een comateuze slaap.

9.30 uur.  Ik wordt wakker van gestommel op mijn kamer. De arts komt bij me kijken. Ze vraagt hoe ik me voel, nou geradbraakt zeg ik!!!!! Ze slaat de dekens van mij af en trekt het verband met 1 snelle beweging van de buikwond. Auwchhhhhhhhhhhh dat doet zeer.  Voor ik iets kan zeggen, deelt  Dr/Prof/Drs huppeldepup  me mede dat het er prima uit ziet en dat ik naar huis mag. Ik heb even geen tekst meer en kijk haar wezenloos aan. Naaaaaaaaar huis ???????? U  mag een Paracetamolletje tegen de pijn innemen. Over twee weken zie ik u terug op controle. O ja, en doe rustig aan en u mag niet tillen. De delegatie verlaat mijn kamer, mij in volledige apathie achterlatend.

Gelukkig komt mijn ventje zo hierheen om mij te bevrijden uit deze nachtmerrie om me naar ons veilige huisje te brengen, waar ik liefdevol verzorgd wordt.

Het verslag van de autorit naar huis zal ik jullie besparen.

We zijn nu een maand verder, en gelukkig zo goed als hersteld en sinds deze week weer langzaam aan het werk. Gelukkig nooit geweten dat zo'n ingreep en herstel zo pittig konden zijn. 

Groetjes Anita