Floepie en Djoekie

Voorjaar 2006

Notti Notti .............. kijk eens wat ik heb gevonden bij de sloot. Koen komt de keuken in rennen en laat mij een ei zien. Het is een eendenei. Als ik hem over pak, voel ik dat hij nog warm is. Oeps wat nu.......

Ik bedenk mij dat onze kip sinds een paar dagen op twee eieren zit te broeden, en ik heb wel eens gehoord dat een kip een eendenei heeft uitgebroed en als haar eigen kuiken zag en accepteerde. 

Beetje dom natuurlijk van die kip, als ik van een negertje beval, vraag ik me toch ook af wie dat ei daar heeft gelegd, toch...............

Maar niet langer treuzelen, dat Ei is nu nog  warm en moet zo snel mogelijk bij moederkip in het hok. Dat wordt een hele uitdaging. Moeder verdedigd haar broedsel als een kemphaan als ik het broedhok opendoe waar zij in zit. Eeeeeeeeeee ja en nu. Koen houd het deurtje tussen het broed en daghok open en ik duw moeder met een grote schuimspaan richting het daghok. Het kost even moeite, maar uiteindelijk kiest ze eieren voor haar geld, en rits het trappetje af en beland met een plof heeeeeel boos op de vloer van het hok. Koen laat snel het touwtje van het deurtje los en het hok is dicht. "Stiekem" leg ik het eendenei bij de andere twee eieren. Moederkip geef ik ondertussen iets lekkers te knabbelen om even bij te komen. Na tien minuten laten we haar weer bij de eieren. Gespannen houden we haar in de gaten. Wat gaat ze doen. Ze drentelt wat heen en weer in het nachthok en gaat dan huuuuuup op de eieren zitten. Pfieuuuuuw gelukt. 

Yes dit kan leuk worden. 

Dagen zit ze op de eieren. En als eerste zien we op een dag twee kippen kuikens onder moeders vleugels zitten. Het eendenei ligt er nog. Iedere dag kijk ik even hoe het gaat, maar moeder blijft braaf wachten tot "kuiken" nummer drie zich aandient. En op een ochtend is het dan zover, ik kijk in het hok en zie moeder met kippenkroost drentelen in het daghok. Snel kijk ik in het broedhok en zie dat er een barstje zit in de schaal, en ik hoor gepiep. Mijn hart slaat een slag over van opwinding. Na twee uurtjes is de barst een stukje groter, maar wat is dat, ik zie geen geel, maar zwart dons. Het kost  eendenkind de grootste moeite om zichzelf te bevrijden. Ik kan het niet langer aanzien en help haar een handje. 

Totaal vertederd sta ik na een minuutje te staren naar een prachtig zwart donzig eenden kuiken. Ik durf haar niet op te pakken, te bang dat moederkip haar dan verstoot.

Mijn zorgen zijn ongegrond, kippenmoeder ontfermd zich over haar en samen met de kuikens tippelen ze in no time door het hok. Vertederd brengen we heel wat uurtjes buiten voor het hok door. Ik google er op los om informatie in te winnen hoe het nu verder moet met kipjes en eendenkuiken.

Oeps ze moet een badje hebben om in te leren zwemmen.

We hebben nog een grote vierkante bak die ik voorheen gebruikten voor onze Puppie's. In de tuin maken we er een hekje omheen, zodat ze "veilig kan zwemmen, zonder lastig te worden gevallen door onze Shih-Tzu's. In het midden leggen we een steen waar ze op kan klimmen om uit te rusten na haar zwempartijtje. Het is zo'n schattig gezicht als ze zo poedelt in die grote bak.

Elke dag mag ze een paar keer leren zwemmen en dat gaat prima. Als ik s'morgens wakker wordt is het eerste wat ik doe Floepie even laten zwemmen. Op een ochtend ik sta om 7.00 uur met een kop koffie in de keuken als ik ons hondje Djoekie van buiten naar binnen hoor lopen, ik hoor een vreemd geluidje en kijk achterom, uit haar bekje zie ik iets zwarts steken, verschrikt geef ik een gil. O neeeeeee Floepie. Snel bevrijden we haar uit het bekje van Djoekie, maar het is al te laat. Floepie ligt slap in Frank zijn handen. Ik voel een dikke traan over mijn wangen rollen en ben helemaal in shock, dit kan niet, ons lieve kleine eendje is dood.

Maar wat hebben we genoten van haar. Zij blijf een hele fijne herinnering in onze gedachten.